یا حسین! عاشقانت می دانند که تنها با شور حسینی است که می توان شیرینی ایمان را چشید.
یا حسین! می آیی و در دیدار آفتابی تو، خلایق قد می کشند؛ اما بلندی مقام تو فراتر از پندار ماست.
میلاد تو، آغاز صبحی است که در آن، آفتاب به اشتیاق تماشایت پلک می گشاید تا اولین زائر هر روز تو
باشد.
پیشاپیش تولد امام حسین(ع) و روز پاسدار مبارک.
و اکنون بامداد روزی است که می گویند تو خواهی آمد با کوله باری از بشارت و با گام هایی بلند و پر
طنین و چشم هایی که همه کس را می نگرد، جز ستم کاران را و اندیشه ای که آسمانی است و زیبا و
تنها محرومان و مومنان به آن ایمان می آورند.
امروز، نه من که انبوهی از امیدواران چشم انتظار لحظه ای هستند که عشق معنا شود و انسانیت
تفسیر، زمانی که واژه نیاز را نمی شناسند و نیاز واژه نامانوس و مهجوری خواهد بود، هنگامی است که
غم نمی تواند لشکر انگیزد و شادی خود را پنهان نمی کند.
امروز، روزی است که در تقویم ثبت نشده، ولی همه روزهای تقویم منتظر آن بودند، روزی که آرزوی همه
پیروان ادیان است و برای رسیدن به این روز بی همتا، همواره دست دعا بلند کرده اند و چشم به آسمان
دوخته اند تا عشق خداوندی نازل شود و راه رهایی عیان گردد.
امروز جمعه، روز میلاد عشق و رهایی، روز مرگ ستم و شادی ستم دیده را همه دوست دارند، همه
برای این روز دل هایشان را آذین بسته اند و سر طاقچه قلب شان گل نرگس نهاده اند و سفره مهمانی را
گسترده اند تا مهمان جان راهی خانه شان شود و شرمندگی به بار نیاید.
۱- دوري از فتنه‌ها و شبهه‌هاي كفرآميز
خداوند مي‌فرمايد:
«وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكَفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ
حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ
جَمِيعًا؛»
و خداوند [اين حكم را] در قرآن بر شما نازل كرده است كه هرگاه بشنويد افرادي آيات خدا را انكار و استهزا
مي‌كنند، با آنها ننشينيد تا به سخن ديگري بپردازد؛ وگرنه شما هم مثل آنان خواهيد بود. خداوند،
منافقان و كافران را يكجا در دوزخ جمع مي‌كند.
اين آيه مي‌فرمايد: شما چطور مي‌خواهيد با دشمنان خدا رابطه برقرار كنيد با اين كه خداوند در قرآن آورده
است كه اگر ديديد يا شنيديد كساني به آيات الاهي اهانت مي‌كنند و امور مقدس ديني را به مسخره
مي‌گيرند، تا وقتي كه مشغول استهزاي معارف ديني هستند، شما حق نداريد در مجالسشان بنشينيد
و به سخن آنها گوش كنيد.
اگر سخنراني در جلسه‌اي، معارف اسلامي را استهزا مي‌كند، فرد مسلمان حق ندارد در آن‌جا بنشيند؛
زيرا اگر در چنين مجلسي شركت كرديد و به سخن آنها گوش داديد، شما نيز مانند آنها خواهيد بود؛
يعني شما نيز ايمانتان را از دست مي‌دهيد. اين كه اهانت بشنويد و سكوت كنيد، به معناي تأييد اهانت
است. بعد مي‌فرمايد: منافقاني كه با كافران ارتباط برقرار مي‌كنند و در مقابل اهانت‌هاي آنان به دين
سكوت مي‌كنند، مثل آنها كافر خواهند بود. و خداوند منافقان و كافران را يكجا در جهنم گرد خواهد آورد.
آيا مي‌دانيد نقطه آغاز نفاق و كفر كجا است؟! نقطه آغاز كفر، شنيدن سخن كفرآميز است. اين كه
دنيا اصرار دارد سخنان كفرآميز شايع شود، براي اين است كه اگر حرفي ده‌ها بار گفته شد؛ در روزنامه‌ها
نوشته، و در فيلم‌ها نمايش داده شد، كم كم قبح آن مي‌ريزد و عادي مي‌شود. آن وقت شما تعجب
مي‌كنيد كه شخصي در يكي از پست‌هاي حساس كشور بگويد: ما به آن ديني كه آزادي را تضمين نكند،
مرتديم.
آزادي را نيز اين گونه تفسير كرده‌اند كه مردم آزاد باشند تا هرگاه خواستند نظامي اسلامي را براندازند،
هيچ تنشي در جامعه ايجاد نشود. اگر اسلام اين آزادي را تأمين كند، قبولش داريم وگرنه به چنين ديني
مرتديم! معناي اين سخن اين است كه اگر اسلام اجازه دهد ريشه خودش را بكنند، به آن ايمان داريم؛
اما اسلامي را كه در آن بگويند: شما حق نداريد نظام اسلامي را براندازيد، و احكام اسلامي را تعطيل
كنيد، قبول نداريم و به آن مرتديم؛ چون چنين ديني، آزادي را تأمين نمي‌كند.
كساني در لباس روحاني گفته‌اند: حكم قطع دست سارق، حكمي بازدارنده است و اگر بتوانيد از راه
ديگري جلو دزد را بگيريد، ديگر نبايد دست دزد را ببريد. اين حرف يعني خط قرمز روي احكام ضرور و نص
قرآن، فاصله بين كفر و ايمان چه ناچيز است: يصبح الرجل مؤمناً و يمسي كافرا.
ادامه دارد...
از روایات و ادعیه نقل شده از معصومان(ع) بر می آید که هر شیعه وظیفه دارد پیوسته برای سلامتی ا
مام عصر(ع)خود و رفع هر گونه خطر و آسیب از وجود شریف او دعا کند.در اینجا به نمونه هایی از آنها
اشاره می کنیم:
۱- علامه مجلسی (ره) در بیان اعمال ماه مبارک رمضان می نویسد:
«از جمله وظایفی که هر شب(ماه رمضان) مقرر شده،این است که بنده در آغاز هر دعای نیکو و در پایان
هر عمل پسندیده،آن کس را که جانشین خداوند در میان بندگان و سرزمین های او می داند،یاد کند؛زیرا
آن جانشین،عهده دار همه نیازمندی های روزه دار است؛از خوراکی و آشامیدنی او گرفته تا همه آنچه او
در نظر دارد؛یعنی همه اسباب و وسایلی که در اختیار جانشین پروردگار بزرگ(رب الارباب) است.همچنین
هر روزه دار وظیفه دارد آن جانشین خدا را به آنچه شایسته مانند اوست،دعا کند و معتقد باشد که
خداوند و جانشینش بر وی منت گذاشته اند که چنین جایگاه و منزلتی را به او بخشیده اند». (۱)
مجلسی پس از این عبارت،روایتی را از « ابن ابی قره » نقل می کند که در آن،به نقل از صالحین(ع)
چنین آمده است:
« در شب ۲۳ ماه رمضان،ایستاده و نشسته و در حالی که هستی و همچنین در تمام این ماه و به هر
صورت ممکن،بلکه در تمام مدت روزگارت،پس از بزرگداشت نام خدای تعالی و درود و صلوات بر پیامبر و
خاندان او بگو:
خداوندا،ولی و برپاکننده امرت،محمد،زاده حسن،مهدی را- که برترین درودها و سلام ها بر او و پدرانش
باد-در این ساعت و همه ی ساعت ها،سرپرست،نگه دار،راهبر،یاور،راهنما و پشتیبان باش تا او را ( نه از
سر زور بلکه ) به اختیار (مردم ) در زمین جایگاه بخشی و او را در درازا و پهنای زمین بهره ور و کامران
سازی».(۲)
ادامه دارد...
سعی كنید با افراد متدیّن معاشرت كنید و با افرادی كه فكر و حركت آنها شما را به گناه می‌كشاند
هم‌صحبت نشوید، و افكار شیطانی را از فكر خود محو نمایید. به معنویات روی آورید و در مجالس وعظ
و خطابه شركت كنید. اذكار خود را بیشتر كنید و در هر كاری از خدا كمك بخواهید.
شیطان همواره در كمین است، امّا انسان باید آنقدر تهذیب نفس داشته باشد كه اجازه ندهد شیطان در
او رسوخ كند و او را فریب دهد، لذا قبل از اینكه پشیمان شوید، شیطان را از خود برانید؛ زیرا خدای ناكرده
اگر سریع به فكر خود نباشید، ممكن است نتوانید در آینده از القائات شیطان رها شوید. تا جوان هستید
فرصت دارید خود را خلاص كنید.
اوّلین گام برای شما این است كه یك شخص متدین را راهنمای خود قرار دهید؛ از فردی كه خود صاحب
كمال است، كمك بخواهید و قدری از روز را با او بگذرانید. سعی كنید با افراد متدیّن معاشرت كنید و با
افرادی كه فكر و حركت آنها شما را به گناه می‌كشاند هم‌صحبت نشوید، و افكار شیطانی را از فكر خود
محو نمایید. به معنویات روی آورید و در مجالس وعظ و خطابه شركت كنید. اذكار خود را بیشتر كنید و در
هر كاری از خدا كمك بخواهید.
مهدیا ، تو را باید آنگونه که هستی و سزای توست شناخت، بیشتر و بهتر از گونه هایی که می پندارند
و می خوانند.
مهدیا ، تویی آن راز گرانبها و سر به مهری که آفرینش در دامان خویش پنهان نگاه داشته است.
مهدیا ، تو مظهر و مصداق اسم ظاهر و باطنی، و از فرط نزدیکی پنهانی و چون مژه ی دیدگانی.
مهدیا ، به تو پناه می برم که تو همواره در پناه خدایی.
مهدیا ، چرا تو را نخوانم که تنها رشته ی به جا مانده ی اتصال زمین و زمینیان به آسمانی؟
مهدیا ، چرا تو را انتظار نکشم که کلید درهای گشایشی؟
مهدیا ، تو اساسی ترین نیاز جهان امروزی و به همین سبب،مانگاری.
مهدیا ، تو آنی که نام و یاد تو،با رخدادهای روزگاران،فرسوده نمی شود و با گذشت ایام،کهنه نمی گردد.
مهدیا ، چرا به آیین و روش پدرانت زندگی ام را شکل ندهم که آنان خیر خواهان و پایه گذاران خود آگاهی
و کمال خواهی در زمین و طلایه داران عالم متعالی اند.
مهدى برگزيده خداست
على بن هلال از پدرش روايت نموده كه گفت در مرض پيامبر (ص) ، حضورش شرفياب شدم ، ديدم
فاطمه (س) در بالين پدرش نشسته و اشك مى ريزد چون صداى گريه اش بلند شد، پيامبر سر برداشت
و فرمود:
فاطمه جان ! چرا گريه مى كنى ؟
عرض كرد: مى ترسم بعد ازشما احترام ما از دست برود ؟
فرمود : عزيزم ، مگر نمى دانى كه خداوند به اعل زمين نگاه كرد و پدرت را از ميان آنان برگزيد، سپس نظر
كرد و شوهرت را انتخاب كرد، و به من وحى فرمود كه تو را به او تزويج كنم ؟
دخترم ! ما اهل بيتى هستيم كه خداوند عزوجل هفت فضيلت به ما عطا فرموده كه به هيچ كس قبل و
بعد ازما عطا نفرموده است، و آن اين كه :
من خاتم پيامبران نزد خدا و بهترين آنها و محبوبترين بندگان مى باشم و با اين امتيازات پدر تو مى باشم،
جانشين من بهترين جانشينان پيغمبران و محبوبترين آنها نزد خداست، و او شوهر تو است شهيد ما
بهترين شهداء و محبوبترين آنان نزد خداوند است و او حمزه بن عبدالمطلب عموى پدر و شوهرت مى
باشد، جعفربن ابيطالب كه با دو بال در بهشت با فرشتگان پرواز مى كند پسر عموى پدرت و برادر
شوهرت از ما است ، در سبط اين امت كه حسن و حسين دو فرزند تو و دو آقاى اهل بهشت مى باشند
از ماست، و به خدا قسم كه پدرشان افضل از آنهاست.
يا فاطمة و الذى بعثنى بالحق ان منهما مهدى هذه الامة اذا صارت الدنيا هرجاً و مرجاًو
تظاهرت الفتن و انقطعت السبل و اغار بعضهم على بعض فلا كبير يرحم صغيراً و لا صغير يوقر
كبيراً فيبعث الله عند ذلك منهما من يفتح حصون الضالة و قلوباً غلفاً يوم بالدين فى آخر الزمان
كما قمت به فى آخر الزمان و يملاء الارض عدلاً كما ملئت جوراً .
اى فاطمه ! به خداوندى كه مرا به راستى برانگيخته ، مهدى اين امت نيز از ايشان مى باشد، موقعى كه
دنيا هرج و مرج شود و آشوبها پديد آيد و راهها مسدود گردد و اموال يكديگر را به غارت برند، نه بزرگتر به
كوچكتر رحم كند و نه كوچكتر احترام بزرگتر را نگاه دارد، خداوند كسى را برانگيزد كه قلعه هاى ضلالت و
دلهاى قفل زده را بگشايد و اساس دين را در آخر الزمان استوار سازد، چنان كه من در آخر الزمان پايدار
گردم و زمين را پراز عدل نمايد چنان كه از ظلم پر شده باشد...
كشف الغمه ، على بى عيسى اربلى بنقل بحار، ج 51، از صفحه 78تا 85
امام زمان (عج) از کسی که سالها به دنبال ایشان گشته بود سوال کردند:شب و روز توقع و انتظار آمدن
تو را داشتم، چه چیز آمدنت را نزد ما تأخیر انداخت؟
پسر مهزیار نقل می‌كند كه پس از توسلات عدیده‌ای در یك سفر در جستجوی آن وجود مقدس به مكه
مشرف می‌شود، شبی در مسجدالحرام مقابل درب كعبه شخص وارسته‌ای را می‌بیند كه پس از سلام و
معرفی خود، به اینكه از سوی حضرت مأمور بردن پسر مهزیار به جهت پابوسی حضرت بقیه الله -عجل
الله تعالی فرجه الشریف- است، از پسر مهزیار می‌پرسد: چه چیزی را طلب می‌كنی ای ابالحسن؟
گفتم: امامی كه محجوب و مخفی از عالم است.
گفت: او از شما پوشیده و مخفی نیست و لكن اعمال بد شما او را از شما پوشانده و مخفی ساخته
است.
وقتی آن شخص پس از مقدماتی، عتی بن مهزیار را خدمت حضرت صاحب الامر -عجل الله تعالی فرجه
الشریف- می‌برد حضرت در قسمتی از سخنانشان خطاب به او می‌فرماید: ای ابوالحسن شب و روز توقع
و انتظار آمدن تو را داشتم، چه چیز آمدنت را نزد ما تأخیر انداخت؟
پسر مهزیار در جواب می‌گوید: ای آقای من تا الان كسی را نیافته بودم كه مرا راهنمایی كند
حضرت فرمودند: كسی را نیافتی كه راهنمائیت كند؟
آنگاه با انگشتان مباركشان بر روی زمین فشار دادند و سپس فرمودند: و لكن شما اموالتان را زیاد
نمودید، ضعفاء مؤمنین را دچار حیرت ساختید و بین خود قطع رحم نمودید پس الان برای شما چه عذری
مانده است؟
دلائل الامامه، ص 296 محمد بن جریر طبری. به نقل از سایت اندیشه قم
عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود