شهادت امام حسن عسکری(ع)
چه غریب است هنگامه رفتن تو ای بهار کوتاه، یا ابا محمد!
هنوز کوچه‌های مدینه و سامرا، تو را در ذهن خود مرور میکنند. پرنده خوش‌نوای معرفتت را آن هنگام که
در تنگنای زندان به بند کشیدند، گویا چشمانشان توان دیدن نور هدایتت را نداشت؛ گر چه مرغ
خوشخوان علم و حکمتت، عباسیان را نیز محتاج محضرت کرده بود.
امروز با تمام توان گریه می کنیم همراه با امام زمان گریه می کنیم
در پشت دسته های عزا سوی سامرا در لابلای سینه زنان گریه می کنیم
در غصه اسارت مردی که سالها از او نبوده نام و نشان گریه می کنیم
امروز در سوگ پر کشیدن تو، آسمان با سینه‌ای سوخته و گریبانی چاکچاک، سر به تسلیت موعود زمان
(عج) خم کرده است.
امروز، فانوس اشکهایمان را تا ظهور زاده تو روشن میکنیم تا به شمشیر عدالتش، روزی بغض ۱۴۰۰ ساله
را بگشاید.
یا بن الحسن از این همه بیداد، الامان
عجّل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
شهادت امام حسن عسکری(ع) را بر عموم شیعیان تسلیت می گوییم.
عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود